Ηφαιστιογενές νησάκι του Μυρτώου πελάγους, που απέχει 27 ναυτικά μίλια ΝΝΔ του άκρου της Ύδρας είναι ένα επίμηκες νησί με κατεύθυνση Β-Ν με μήκος περίπου 3 χιλιομέτρων με μεγαλύτερο πλάτος 800 μέτρα και στη νότια πλευρά του νησιού το μεγαλύτερο ύψος του είναι 227 μέτρα.

Η Βελοπούλα είναι περίπου 2000 στρέμματα και  τα γεωγραφικά της  στοιχεία  είναι:  36ο  55΄10.60΄΄ Ν  και  23ο 27΄36.91΄΄ Ε .

Την Πρωτοελλαδική περίοδο, υπήρχαν εγκαταστάσεις εκείνης της εποχής, κάτω από τον σημερινό φάρο στον  μικρό όρμο, στο βόρειο ακρωτήριο.

Η Βελοπούλα φαίνεται πως ήταν ένας ναυτικός σταθμός των Πρωτοελλαδιτών  για την θαλάσσια πορεία τους προς την Μήλο και τα νησιά του Αιγαίου για εμπόριο και την μεταφορά του πολύτιμου οψιανού.  Πιθανότατα όμως οι κάτοικοι της Πρωτοελλαδικής εγκατάστασης στο νησί λόγω της ύπαρξης μεταλλευμάτων κυρίως μολυβδούχων που το έβγαζαν από τα ηφαιστειογενή πετρώματα του νησιού να παρήγαν οι ίδιοι τα μεταλλεύματα και να τα διοχότευαν στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα μεγάλα κέντρα εκείνης της εποχής.

Απέναντι από αυτή την εγκατάσταση, στην απόκρημνη κατωφέρεια της πλαγιάς βρίσκεται το νεκροταφείο του Πρωτοελλαδικού οικισμού.

Την Υστεροελλαδική περίοδο έως  και την Κλασσική εποχή το νησί φαίνεται να ερημώνει και να μην υπάρχει κάποια αξιόλογη εγκατάσταση επάνω στο νησί.

Για τους Ελληνιστικούς χρόνους ο Άδωνις Κ. Κύρου στο βιβλίο του, ¨Στο σταυροδρόμι του Αργολικού», (Τόμος Α΄), γράφει ότι βρέθηκε στο νησί, ένα νόμισμα της Μήλου 3ου αιώνα π.Χ  και πιθανολογεί ότι στο σημείο της εκκλησίας των Αγίων Πάντων υπήρχε ορμητήριο πειρατών, στα χρόνια των πολέμων του Αντίοχου Γ΄ (2ος  αιώνα π.Χ) εναντίων των Ρωμαίων.

Στους βυζαντινούς χρόνους πιθανόν να εγκαταστάθηκε μια μικρή θρησκευτική κοινότητα κοντά στην πηγή, στον όρμο των Αγίων Πάντων. Μετά από παρέλευση αιώνων, οι Βενετοί ονόμασαν το νησί Bello Polo (ωραία κοτούλα).

Στην Βελοπούλα υπάρχει το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων, που βρίσκεται στην ανατολική ακτή του νησιού και φάρος που χτίστηκε το 1884. Το ερημικό αυτό νησάκι αξιώθηκε να λάβει την χάρη ενός σύγχρονου Αγίου  γιατί αυτό επέλεξε σαν τόπο να μονάσει για κάποιο διάστημα μετά από 26 χρόνια ασκήσεως στους Άγιους Τόπους  -και λίγο πριν το 1920 - ο Άγιος Σάββας της Καλύμνου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι το νησί ανήκει στον Δήμο Ύδρας και είναι ιδιοκτησία Υδραίων και πάντα  στη Βελοπούλα υπήρχαν –έως και τα τελευταία χρόνια του 20 αιώνα- βοσκοί και κτηνοτρόφοι από την Ύδρα. Όπως φαίνεται από τις απογραφές το 1940 είχε πληθυσμό 4 κατοίκους, το 1961 5, το 1971, 5 και το 1981, 3, έκτοτε δεν εμφανίζει κατοίκους.

Από: προσωπική μου έρευνα