Απόδραση στην Ύδρα (27/04/2016)

Σάββατο πρωί, Ιανουάριος που μοιάζει καλοκαίρι και το μυαλό καίγεται για εκδρομή. Στον Πειραιά που μένω, η θέα το Λιμανιού τέτοιες μέρες μού τραβάει το χέρι προς τα καράβια. Είναι σαν να μου έχει κόψει ήδη εισιτήριο για το πιο κοντινό νησί… την Ύδρα, ας πούμε… θα προτιμούσα και με ανοιχτή ημερομηνία επιστροφής.

Από την Παρασκευή λοιπόν, στροβίλιζε στο μυαλό μου η ιδέα της εξόρμησης. Ο Αργοσαρωνικός είναι μια εύκολη και δημοφιλής επιλογή ακόμα και για μονοήμερη, σκεφτόμουν. Το βράδυ ονειρευόμουν να παίρνω το “δελφίνι” – flying dolphins και flying cats – της γραμμής και σε μιάμιση ώρα να λιάζομαι στα κανόνια της Ύδρας. Έλα που όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει. «Απεργία στα πλοία, άρα κανένα δρομολόγιο…». Αυτή ήταν η πρωινή ανακοίνωση που σερβιρίστηκε μαζί με τον καφέ μου. Πτοείται όμως ο ταξιδιάρης; Η καρδιά που ‘χει φτερά γίνεται να μην πετάξει; Όχι!

Με συνοπτικές διαδικασίες, η παρέα μου κι εγώ συνεννοούμαστε με τον Παραδοσιακό Ξενώνα Νηρηίδες, που έχουμε κλείσει ένα υπέροχο Υδραίικο δωμάτιο σε σούπερ τιμή και βρίσκουμε τη λύση. Ιδιωτικό βανάκι από τον Πειραιά, που μέσω Εθνικής Οδού Αθηνών – Κορίνθου θα μας μεταφέρει στο Μετόχι απ’ όπου θα πάρουμε το καϊκάκι για το πιο αρχοντικό νησί του Αργοσαρωνικού. Η τιμή είναι περίπου ίδια με το δελφίνι (30 ευρώ). Η διαδρομή διαρκεί δυόμιση ώρες – αν δεν πετύχετε μπλόκα αγροτών που θα την μετατρέψουν σε μια μικρή οδική περιπέτεια τεσσεράμισι ωρών. Επιβάλλεται η καλή μουσική και μια αναζωογονητική στάση πάνω από την Επίδαυρο, στο Stork με τη μοναδική θέα.

Σάββατο 30 Ιανουαρίου, Ύδρα

Trivia: Ο μύθος λέει ότι πήρε το όνομά της από τη Λερναία Ύδρα, λόγω των μικρών νησίδων που βρίσκονται γύρω από την Ύδρα και παρομοιάστηκαν με το μυθικό τέρας. Η επικρατέστερη άποψη τη θέλει στην αρχαιότητα να είναι πλούσια σε ύδατα και να ονομάζεται Υδρέα.

Παρά την ταλαιπωρία – που μεταξύ μας, αν έχεις δίπλα σου εκείνον που πρέπει, απλώς το ταξίδι επιμηκύνεται και γίνεται απολαυστικότερο – το απόγευμα φτάσαμε στο γραφικό λιμάνι της Ύδρας. Ανάσα… λίγο πριν πέσει ο ήλιος και ρουφήξει τα χρώματα μαζί με την κούρασή μας. Πρώτη στάση οι Νηρηίδες. Δωμάτια με αρχοντικό χαρακτήρα, όπως αρμόζει στο νησί και κομψότητα. Στην Ύδρα δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Δε ρωτάμε τίποτα λοιπόν, παρά αφηνόμαστε στο ένστικτο του νησιού να μας οδηγήσει στο σωστό σημείο. Οι γάτες αρχίζουν να μαζεύονται. Μας περιμένουν σε κάθε γωνία λες και πηγαδάκια κατασκοπεύουν τους «νεόφερτους» στη περιοχή τους. Αλήθεια, πολλές φορές πίστεψα πως η Ύδρα είναι το νησί των γατών, εμείς επισκέπτες είμαστε. Όλες διαφορετικές, με χαρακτήρα. Κοιτάξτε, παρατηρήστε, σας μιλούν… καθώς περιπλανιέστε στα γραφικά σοκάκια με τις πέτρινες κρήνες, ανάμεσα στα αρχοντικά και τα καπετανόσπιτα. Η αρμονία της αρχιτεκτονικής της πόλης, που απλώνεται αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι, και ο συνδυασμός του βραχώδους τοπίου με τη θάλασσα, κάνουν την Ύδρα γοητευτική.

Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο, κάναμε ένα ζεστό μπάνιο, αγναντέψαμε τη θέα από το υπέροχο μπαλκόνι και βουρ για φαγητό. Τέτοια εποχή στην Ύδρα, μη ψάχνετε για πολλά… φτάνουν όμως τα λίγα και καλά. Πολύ το ευχαριστήθηκα αυτό. Χαλαρότητα, ποιότητα, εξυπηρέτηση, privacy… άρχοντες στο σωστό νησί. Έπειτα από μια μικρή περιπλάνηση κάτω από τα φώτα που άναβαν για να υποδεχτούν το Υδραίικο βράδυ, βρήκαμε μια ανοιχτή παραδοσιακή ταβέρνα αλλά καταλήξαμε στο ευφάνταστο, εξωτικό και πολύχρωμο Manna Cook House.

Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, πορτοκαλί. Cosy, έθνικ ατμόσφαιρα, ξύλο, χαμηλός φωτισμός και χαμογελαστοί «οικοδεσπότες», με κέφι και όρεξη να φωτίζει τα πρόσωπά τους, αποτελούν το ιδανικό καλωσόρισμα. Παραγγέλνουμε σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια, ελαφριά και ραφινάτη επιλογή, για να υποδεχτούμε τα κυρίως πιάτα. Συνοδεία έχουμε extra treat από το εστιατόριο… φοβερή ζεστή σούπα από κολοκύθα, ιδανική για να εξιτάρει τη γεύση μας. Ριζότο θαλασσινών και φαχίτας κοτόπουλο γουακαμόλε ήταν η συνέχεια, που εκπλήρωσε όλες τις γευστικές μας επιθυμίες. Το κρασάκι του μαγαζιού έδενε αρμονικά τις γεύσεις ενώ το φρεσκοψημένο σουφλέ σοκολάτας με φιστικοβούτυρο έσβησε τις αισθήσεις δίνοντας τέλος στη πλούσια γαστρονομική εμπειρία.

Γλυκά νυσταγμένοι κάναμε τη βόλτα του λιμανιού δίπλα στα γαϊδουράκια, που ακούραστα προσμένουν πάντα τον επόμενο ταξιδιώτη και ανηφορίσαμε για το ξενοδοχείο. Ησυχία, δυο – τρεις άνθρωποι στα στενά του νησιού, ανέμελα παιδιά κουρασμένα από το παιχνίδι και μάτια… τα μάτια των «αρχέγονων κατοίκων» της Ύδρας, των γατών, να λαμπυρίζουν.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου, επιστροφή

Τι ωραίο να ξυπνάς με τους ήχους της φύσης. Πουλιά, σκυλιά, αέρας… και φύγαμε για την τελευταία βόλτα στο εκλεκτό νησί. Ξεκινάμε πρωί. Η απεργία των πλοίων έληξε και το δελφίνι για Πειραιά θα μας παραλάβει από το λιμάνι νωρίς το απόγευμα. Καφεδάκι στο χέρι και θέα από τα κανόνια του Μιαούλη. Πρόκειται για του Προμαχώνες που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από την είσοδο του νησιού και προστάτευαν παλιά την πόλη. Περνάμε τα καφέ που έχουν γεμίσει από χαλαρούς επισκέπτες και ανηφορίζουμε αφήνοντας πίσω μας την Αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών «Μελίνα Μερκούρη, όπου φιλοξενούνται όλο τον χρόνο έργα διάσημων καλλιτεχνών. Αντικρίζοντας τον ανδριάντα του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη παίρνουμε και την πρώτη ανάσα καθώς ο ήλιος μάς καίει τα μάτια. Τα κόκκινα ταξί έρχονται και φεύγουν από το λιμάνι σχίζοντας τη θάλασσα, που μοιάζει σαν φτιαγμένη από μετάξι. Στο μυαλό μου τριγυρίζουν οι στιγμές της επανάστασης και η νευραλγική θέση της Ύδρας στον Αγώνα του 1821. Γεμάτο ιστορία το νησί του Αργοσαρωνικού μαζί με τις κοντινές Σπέτσες. Αφιερώστε λίγο χρόνο για μια επίσκεψη στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο και την οικία του Λαζάρου Κουντουριώτη, που αποτελεί παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και συνεχίστε με ένα από τα πολλά μονοπάτια του νησιού.

Εμείς επιλέξαμε να διανύσουμε την προκυμαία προσεγγίζοντας τη δεξιά πλευρά της Ύδρας. Χαλαρά καφέ και ταξιδιώτες που βολτάρουν μάς οδηγούν προς Κιάφα με τα αρχοντικά των Κουντουριώτηδων από όπου περπατάμε παραλιακά, προς τη Σπηλιά, τους Μύλους και το Καμίνι. Πράσινο, πεύκα, ανοιχτός ορίζοντας και γάτες που μας ακολουθούν μέχρι τη διάσημη Υδρονέτα, όπου κάνουμε στάση για ξεκούραση και ηλιοθεραπεία – ναι, και ας μην έχουμε μαγιό. Η Ύδρα θέλει τον χρόνο της για να την γνωρίσετε πραγματικά, μόνο τότε θα σας αποκαλύψει τα μυστικά της. Κάποια κρύβονται στον Προφήτη Ηλία με την πιο όμορφη θέα και κάποια άλλα έχουν χωματόδρομο, όπως το μοναστήρι της Ζούρβας.

Διάθεση για διαδρομές και Σαββατοκύριακα χρειάζονται. Η κοσμοπολίτισσα δε θα σας απογοητεύσει ποτέ. Χειμώνα, καλοκαίρι αποτελεί must προορισμό για bon viveur ταξιδιώτες. Ο Leonard Cohen είναι ένας από αυτούς, που ως γνωστόν αγαπούσε πολύ την Ύδρα, διατηρώντας το καταφύγιό του εκεί από το 1960. Αξίζει να ψάξετε για το σπίτι του τροβαδούρου του έρωτα, βολτάροντας παρέα με τη μουσική του. Tip για τη διαδρομή: Μπαίνοντας προς τον οικισμό από το λιμάνι, ψάχνετε την ταβέρνα κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, περίπου 50 μέτρα απόσταση, στο δεξί σας χέρι στο δεύτερο στενό και φτάσατε στο θρυλικό σπίτι. Διαφορετικά ρωτήστε τους φιλόξενους ντόπιους.

Αποχαιρετάμε την Ύδρα με brunch στον all time classic Ίσαλο. Φρεσκοζυμωμένη πίτσα μαργαρίτα και τσάι, από τις δεκάδες επιλογές με πλούσια αρώματα που διαθέτει το καφέ, μας συντροφεύουν όσο περιμένουμε το flying dolphin. Α, και μια γάτα πεινασμένη με την οποία μοιραστήκαμε τη μισή πίτσα. Είπαμε, στις γάτες της Ύδρας φέρεσαι σαν φίλος… θα σε προσμένουν πάντα πίσω. Καθώς απομακρυνόμαστε από το λιμάνι της Αρχόντισσας του Αργοσαρωνικού, θυμάμαι τον Μίλτο Σαχτούρη που καταγόταν από την Ύδρα… «Η Ύδρα είναι μια φραγκοσυκιά γεμάτη πυρετό, όνειρα κι αγκάθια», ενώ στο Spotify παίζουν τραγούδια του Leonard Cohen.

http://travelsalad.gr/apodrasi-stin-hydra/

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ